Een beetje fris, maar wel lekker

“Hoe het weer hier is, vraagt Petra.“ Marianne checkt iedere ochtend vroeg alle social media, mail en internet sites om maar niets te missen van “waar de mensen over praten”. Ik word dan in de loop van de dag bijgepraat en na voldoende hmm, zozo, jeetje zeg, meen je niet, echt wel en soortgelijke mompelingen mijnerzijds ben ik aan het eind van de ochtend helemaal op de hoogte van het wereldnieuws inclusief alle onbeduidende prietpraat die ik buiten de vakantie om ook al probeer te ontlopen. Afijn, het weerbericht dus. Zaterdag en zondag waren twee fantastische dagen. Het begon fris met een graad of 12 om negen uur, maar ieder uur kwam er minstens 3 graden bij en in de middag was het met 22 tot 24 graden en een zonnetje heerlijk fietsweer. Bijna strakblauwe luchten en matige wind 2 à 3 Bft. Vannacht heeft het geregend, maar wij hebben onderweg geen druppel gezien. Wel kwamen we nat asfalt en kleine plasjes tegen, dus het zal wel even flink gespetterd hebben. Het was zoals dat heet zwaar bewolkt tot na de middag toen de zon af en toe even door de bewolking heen brak. De temperatuur bleef vanochtend steken op 12 graden, maar liep na de middag op tot 15 graden en in het zonnetje werd het zelfs nog even 17 graden. Maar het voelde niet koud en we fietsen heerlijk in korte broek en halve mouwtjes. De wind was stevig met 4 à 5 Bft maar blies voornamelijk in de rug, wind = NW, wij gaan ZO. De UV index is 2 à 3 tijdens de zonnige perioden. Geen last van pollen met uitzondering van de ambrosia die forse irritatie kan geven en in Frankrijk vooral gevonden wordt in het Rhônedal en de Auvergne. Da’s helaas in de buurt, maar tot nu toe geen last. Morgen is de verwachting gelijk aan vandaag, waarna de temperatuur weer gaat oplopen tot boven de 20 graden met volop zon in het tweede deel van de week. Tot zover de weerberichten Petra.

Na twee dagen telden we al 1200 hoogtemeters, meer dan verwacht, maar zeer de moeite waard. Waar hoorden we ook alweer “flat is boring”. Benieuwd of we dat vandaag ervaren, want de route gaat vrijwel geheel langs de waterkant, dus vlak. Dat schiet wel lekker op, maar geeft minder mooie vergezichten. En daarbij, we hebben een korte etappe in gedachten om bijtijds onderuit te zakken en een uurtje of twee, drie te kunnen lezen. Het is immers vakantie en we doen het kalm aan. Er fietst niemand voor ons uit die we moeten bijhouden, maar toch fietsen we met gemak meer dan 20 km/u. Dat zal de rugwind zijn. De korte etappe blijkt toch nog 70 kilometer en brengt ons om kwart voor drie op ons logeeradres. Een kleine camping met verhuur van vakantiehuizen en B&B kamers. We treffen een van origine Nederlands stel die dit bedrijf sinds 18 jaar runnen. Een vrije kamer is geen probleem, het seizoen is voorbij en door-de-weeks is er dan nauwelijks klandizie buiten de toeristische hotspots. Ze hebben zelfs een mini terras met een grote koelkast gevuld met diverse lokale biertjes. Terwijl Marianne een witbier soldaat maakt en ik een triple, evalueren we de trip. Heerlijk gefietst en het weer viel nog alleszins mee. Maar inderdaad, flat is wel een beetje boring. We zagen ook maar een enkel bootje op het Canal, een stuk of vier wandelaars, zes vissermannen en één boer op een tractor en dat in 3,5 uur tijd. Waar die Fransen overdag mee bezig zijn weten we niet, maar ze doen het in elk geval niet buiten. Koeien genoeg te zien, een paar schapen, wat geiten en een verdwaald paard. En vogels natuurlijk, maar dat is dan ook zo’n beetje al het leven dat we tegenkomen.

We hebben geen tent meegenomen in de veronderstelling dat we makkelijk aan onderdak kunnen komen. Dat lukt inderdaad prima en heeft nauwelijks stress opgeleverd voor Marianne. Ik moet haar een beetje ontzien zo vlak voor haar pensionering, dat levert al genoeg stress op. De tweede dagelijkse bezigheid is de maaltijdverzorging, ook al geen favoriete bezigheid van Marianne. Dat is dan weer zo leuk aan op vakantie gaan, dan wil Ad best elke dag buiten de deur eten. Het is een beloning voor de inspanning van het fietsen en een bekroning van een mooie dag. Onze gastvrouw heeft helaas niet het gehoopte bericht over culinaire hoogstandjes in Gannay-sur-Loire. Er is een eettent bij het haventje waar je soms een redelijke hap krijgt en er is een lunchroom annex winkel die tot zeven uur open is en misschien om zes uur nog wel iets wil serveren? En nee, vanavond kunnen we helaas niet met de familie mee-eten. Vol goede moed gaan we op verkenning in het stadje. De eettent aan de haven is vanwege een notariële aangelegenheid vandaag de hele dag gesloten. Dan maar terug naar de lunchroom waar we op de heenweg mensen binnen zagen. Daar aangekomen blijkt de zaak inmiddels gesloten vanwege een situation exceptionnelle. Wat nu. Of de winkelier ons gezien heeft of dat ze Marianne hoorde vloeken zullen we nooit weten, maar ze doet de deur alsnog open en geeft ons de gelegenheid snel de boodschappen voor een eenvoudige doch voedzame macaroni Bolognese te verzamelen. Marianne twijfelt nog over het blikje ham van vijf euro (hè, Marianne?), maar vooruit, het is vakantie! En zo koken we voor de tweede dag in successie ons eigen potje, wat overigens meer dan uitstekend smaakt. We hebben vandaag na het ontbijt alleen maar een banaan gegeten, dus die twee volle borden p.p. gaan er prima in. ’s Avonds lezen we nog een uurtje of twee, luisteren naar de radio via de iPad en vallen om resp. tien uur en twaalf uur in slaap.

@ Renée: echt supergezellig met z’n tweetjes en niet alleen omdat het zo lekker gaat hoor, mooi weer, gemakkelijk onderdak vinden, geen pech (fingers crossed). Maar met z’n viertjes is er meer dan twee keer zoveel om over te bloggen, je weet wel, human interest..... 😜